Tom Hageman is onlangs 70 geworden. Met nog anderen is hij dé initiatiefnemer van de klassieke academie.
Ik heb veel aan de academie en Tom gehad vandaar ook dat ik het leuk vond mee te doen aan een idee voor zijn 70e verjaardag. Veel kunstenaars werden uitgenodigd een portret van hem te vervaardigen. Tijdens een feest zou hem dit visuele spektakel van ongeveer 40 kunstenaars worden aangeboden.
Tom werd onlangs geridderd. Ik had het idee om dit gegeven te gebruiken in een portret oefening. Ik wilde kijken of ik een klassiek ogend portret zou kunnen maken waarbij ik wat probeerde te leren van ons aller grote meester Rembrandt. Vooral de manier waarop hij met zijn achtergronden ruimte om de geportretteerde creeert vind ik fantastisch.
(een mooi voorbeeld daarvan vind ik het portret van Herman Doomer uit 1640 - olie op paneel 75 x 55 cm, Metropolitan Museum of Art, New York)
Ik vind het vooral erg mooi hoe hij licht tegen donker aan zet en andersom (de donkere baard tegen de lichte achtergrond en de jas aan de linkerkant, lichtbruin, tegen de zeer donkere achtergrond) met een uitgekookt gebruik van de toon van de hoed. Soms juist laat hij donkere tonen met de donkere tonen van het onderwerp samenvallen (zoals rechtsonder in het portret waar de cape juist bijna in de achtergrond oplost)
Deze aantrekking en afstoting van tonen onderling, tussen model en achtergrond geeft in mijn optiek spanning, beweging en ruimte aan het portret.
Ook wilde ik graag een portret schilderen in de traditie van het hoogleraarportret zoals dat hier in Groningen gebruikelijk is. Van hoogleraar die met emeritaat gaat wordt een portret aan de universiteit aangeboden dat in het academiegebouw wordt opgehangen. Matthijs Röling heeft al eens een opdracht hiervoor geschilderd maar ook Dorine Kuiper vind ik daarvoor prachtige portretten maken.
Aan de slag dus!
Het portret moest een verassing zijn dus zat poseren er niet in. Ik moest een foto van het internet plukken om te kijken of ik een belichting kon krijgen die ik nodig had voor mijn voorwaarden. Ik heb uiteindelijk een youtube filmpje stil gezet en ik vond een pose. Juist het moment voordat hij begint te praten.
Ik ben niet gewend voor portretten van foto's te werken maar ik vond het helemaal niet onprettig. Ik kon me daarmee ook goed concentreren op de andere dingen die ik mij tot doel had gesteld.
Ik ben begonnen op een hele warme rood okeren ondergrond. Ik wilde de achtergrond aan de warme kant houden en dacht zo goed op weg te zijn. De toch wel bepalende kleur zat mij uiteindelijk wel een beetje in de weg. Ik had het gevoel dat ik gedurende het portret tegen de kleur aan moest schildern.
Hieronder een deel van de worsteling en het resultaat:
